වැහිපොදට බිය වී
මගේ සිත් නිවහනට
ගොඩවූ ඇයට
ආදරය කලෙමි...
නමුත්..
නැවතුන පසුව
වැහිපොද..
යන්නට ගොසින් ඇය
මටත් නොකියාම..
ඉතිරි කර විරහව...
පසුව සිහි වුනි මට
ඇය ගොඩවූයේ
මගේ නිවහනට
අහස හඬනා
විටකදී බව....
කිසි දිනක ඔබ
වැස්සකට මෙන්
ඔබ ළඟට
එන අයට
ආදරය නොකරන්න..
මන්ද
නැවතුන පසුව වැහි පොද
හැර යයි තනිකර
ඔබව....
No comments:
Post a Comment